Minder is genoeg
Lagere schoolleeftijd, Ik ruim mijn kamer op. Wanneer ik mijn electrische wekker –cadeau 1ste communie- afstof, merk ik een verstelbaar knopje: 110-220V. Ik besluit dat 110 wel voldoende is en wijzig het voltage. Korte tijd later is mijn wekker stuk.
Zuinig zijn met energie, die neiging was er dus al vanaf mijn kindertijd. Ongetwijfeld ingegeven door regels als niets verspillen, bord leegeten, nieuwe schoenen als het nodig was, niet zomaar ... Die ingesteldheid is nooit weggegaan, alleen concreter geworden.
Klimaat – de mens: 0-0
Sociale School; een bevlogen docent sociale economie vertelt over de Club van Rome. Het maakt me wakkerder en erg verbaasd. Decennia al weten we dus zeer goed dat grondstoffen eindig zijn en dat we die veel te gulzig gebruiken. Meer nog, we helpen actief het eco-systeem van deze planeet naar de vaantjes. Die inzichten, wetenschappelijk onderbouwd en alsmaar zichtbaarder, lieten me nooit meer los.
De planeet zal de mens overleven op lange termijn. Op kortere termijn zijn zowel het klimaat als de mens verliezers. De stand zal 0-0 blijven.
Is dit nodig?
Moet ik op reis gaan? Moet ik een grotere auto kopen dan de vorige? Moet ik meermaals per jaar nieuwe kleren in mijn kast hangen? Moet ik het licht laten branden als de elektriciteit van zonnepanelen komt? Moet ik treinvertragingen verwensen en zowat elke dag met de auto rijden?
Neen.
Elasticiteit van de grenzen
De eindigheid van grondstoffen en de schade die de mens wereldwijd toebrengt aan de planeet, zou grenzen kunnen stellen aan ons gedrag. Zou dat moeten doen, volgens mij. Bewuster omgaan met energie, bewuster (en liefst minder) verbruiken, bewuster keuzes maken vanuit het besef dat alles met elkaar te maken heeft: een uitdaging waar ik zelf telkens grotere stappen wil in zetten. Een initiatief als 'Het klimaat verandert mij' helpt.
Zo veel mogelijk dagen niet met mijn auto rijden. Klein wonen. De meeste dagen vegetarisch eten. Seizoensproducten gebruiken in de keuken. Weinig nieuwe kleren kopen: zelf maken of tweedehands aanschaffen mag wel. Blijven plastieken zakjes weigeren als ze aangeboden worden en ze zelf niet nemen om losse groenten en fruit in te doen. Meestal kort douchen. Het eerste koude water voor de douche of de afwas opvangen om planten water te geven. Regenwater gebruiken voor de toiletten en het poetsen. Spaarlampen. Alleen de ruimte waar ik ben, verwarmen. Geen plastieken voorwerpen kopen en zeker geen wegwerp, ook niet als er dan meer afwas is. Trein, bus en vouwfiets gebruiken om me te verplaatsen. Niet verlegen zijn om een lift te vragen of ergens op tijd te vertrekken om de laatste trein te halen.
Tot zover de greep uit mijn eco-engagement. Wat doe jij dat ik ook zou kunnen doen?
Idealistisch, bemoeizuchtig of aansporend?
Ongevraagd lichten doven en computerschermen uitzetten in lege bureaus. Radiatoren dichtdraaien, een kwartier voor de vergadering voorbij zal zijn. Soms ingewikkelde vervoersplannen voorstellen zodat er toch een auto minder nodig is. Interessante en soms relevante artikels doorspelen aan mijn collega die aanspreekpunt Duurzaamheid is. Idem voor tips om zuiniger te zijn op zomerkamp, aan de bivakcollega. Supporteren voor de werkgroep Verspilling die we dit werkjaar hebben. De werkgroep maakte drie spelen en een inhoudelijk dossier voor het bivaknummer van ons leidingstijdschrift Dubbelpunt.
Els Van Doren,
Nationaal Proost Chirojeugd Vlaanderen
