Erover lezen en praten is gemakkelijker.
Iedereen van ons herkent er zich wellicht in: Het lijkt alsof je er niet naast mag kijken, ongeveer dagelijks vind je in de krant een artikel over de klimaatsopwarming, in meerdere vergaderingen komt het ‘terloops’ ter sprake.
Ook is iedereen er het roerend over eens dat er iets moet gebeuren… En net zoals velen vind ik het belangrijk dat we er iets aan doen, maar vind ik het vaak gemakkelijker om er over te lezen, te praten en te bevestigen dat er iets moet gebeuren… dan er zelf werkelijk iets aan te doen.
Het vraagt immers minder inspanning snel de wagen te nemen dan aan te schuiven aan het loket voor een ticketje en te wachten op een trein, om wegwerpbordjes en bekers te nemen in plaats van bekers die je nadien moet afwassen, of om de chauffage hoger te zetten dan wel een extra trui aan te doen.
En toch… het is dankzij de vele acties die op vele vlakken gebeuren (denk maar aan 40 dagen zonder Vlees, of deze actie van Ecokerk...) dat er toch een soort bewustmakingsduiveltje verschijnt die zegt dat het ook aan mij is om er iets aan te doen. Het is namelijk een taak voor ieder van ons! En als christen voel ik me meeverantwoordelijk voor het zorg dragen voor de schepping. In de bijbel wordt ons immers opgedragen zorg te dragen voor de schepping, om respect te hebben voor alle leven.
Daarom vind ik het binnen IJD vzw, jongerenpastoraal Vlaanderen, belangrijk dat we reeds een aantal stappen hebben gezet, zoals door wegwerpbekers te vervangen door herbruikbare op kamp, door milieubewuste aankopen te doen, maar ook gewoon door zelf ’s avonds de verwarming af te zetten en elektrische aparaten zoals pc’s uit te schakelen en de stroomtoevoer af te zetten als we het kantoor verlaten…
Maar ik ben me ervan bewust dat er nog duizend en één mogelijkheden zijn! Het is pas door hier samen aan te werken dat we, stapjesgewijs, een steentje kunnen bijdragen. Het zijn kleine kiempjes, maar als elk van ons zijn best doet, kan er zeker en vast iets veranderen!