Brussel, 7 september 2015
Op uitnodiging van de Rooms-Katholieke, Protestantse, Orthodoxe en Anglicaanse Kerken in België, zijn we samen in de Sint Michiel en Sint Goedelekathedraal in Brussel. In voorbereiding op weg naar de grote VN-klimaattop in Parijs, staan we stil bij onze zorg voor de schepping.
Ik verplaats me zo veel mogelijk met het openbaar vervoer, werd bij hun prille ontstaan lid van Cambio en Blue Bike, zoek mee naar trage wegen. Dankzij mijn vrouw sorteer ik ons afval als de beste, mijn dochter van 12 overtuigde me recent nog om geen vlees meer te eten (thuis wel te verstaan, en dat weet ze). De lidmaatschappen stapelen zich doorheen de jaren op: MO*, Greenpeace, Natuurpunt, Velt, Eva,.. als inspiratie voor ons kleine verzet... Sporen van pogingen tot duurzamer leven, onmiskenbaar. Maar of het klimaat me verandert?
Zoveel wereldproblemen vandaag hebben met het klimaat te maken, op de een of andere manier. Gisteren brandde het beeld van het kleine, aangespoelde, dode jongetje uit Syrië op mijn netvlies. Hij vluchtte voor de oorlog in Syrië, maar heel wat mensen vandaag zijn ook op de vlucht voor de gevolgen van het wijzigende klimaat.
Het klimaat veranderde mij voor het eerst toen ik Geschiedenis ging studeren aan de Universiteit Gent. Daar ging ik op een avond in 2011 naar de Algemene Vergadering van het jonge Ugent1010, een studentenvereniging die werkt aan een duurzame toekomst van de universiteit. Het ontsproot uit de internationale klimaatcampagne 10:10 global. Het doel was om de CO2-problematiek het hoofd te bieden en elk jaar 3 à 10% van de uitstoot te verminderen.
Er was het gesprek met de campesino in Nicaragua die niet meer wist wanneer en of het wel zou regenen om zijn bonen te kunnen planten. Er was de ambassadeur van Vanuatu die vertelde dat de landbouwgrond op de eilanden in de Stille Zuidzee door de stijgende zeespiegel aan het verzilten was, zodat er geen voedsel meer kon verbouwd worden.
In 1989 leerde Broederlijk Delen mij het begrip ‘ecologische voetafdruk’ kennen. Het was de vastencampagne met als thema: “Ontwikkeling tegen welke prijs?”. Een mooie affiche met op de achtergrond een vernield regenwoud en op de voorgrond een inheemse vrouw met haar kind.
Net terug van vakantie in een oververhit Italië: de kinderen vragen me of die hitte het gevolg is van de opwarming van de aarde. Ik kan daar uiteraard geen correct antwoord op geven, want wat is er nu wel een gevolg van die opwarming en wat niet?
De dag dat de groene encycliek Laudato Si’ van Paus Franciscus beschikbaar kwam op de web (20 juni jl.) ben ik op een drafje door de lange tekst gelopen in de Engelse versie. Meteen heb ik twee mijn inziens belangrijke eco-boodschappen aangekruist.
Het klimaat verandert ook mij? Het is in elk geval zo dat ik mij door acties van Ecokerk en andere organisaties meer bewust wordt van de hedendaagse toestand van onze aarde. Het gevolg is dan natuurlijk dat ik ook bewuster nadenk over mijn levensstijl, waar ik in mijn eigen leven zorgzamer met de schepping kan omgaan.
Ruim acht jaar geleden werkten we met het Netwerk Rechtvaardigheid & Vrede aan een inspiratieboek voor eco-spiritualiteit. Hierbij namen we het ‘VN Handvest van de Aarde’ (2000) als leidraad. Dit handvest plaatst de klimaatproblematiek in een breed perspectief en legt verbanden met sociale en economische rechtvaardigheid, democratie en vrede.
Ecokerk… eerlijk gezegd had ik er nooit van gehoord. Meteen werd ik blij van de gedachte: goed dat ook de kerk zich schaart achter het duurzaamheidsverhaal. Anderzijds is het niet verwonderlijk als ik terug ga naar de essentie van Christen zijn, wat voor mij persoonlijk betekent geïnspireerd zijn door de verhalen uit de bijbel. In de bijbel vinden we die duurzaamheidsgedachte avant la lettre terug. Het klimaatvraagstuk past voor mij in een duurzaamheidsverhaal.
Op 31 mei 2015 tekenden een 500-tal mensen present op de vredeswake met als thema "Mijn zorg voor de aarde: kiem van vrede". In de aanloop naar de klimaattop in Parijs begin december, sloot de vredeswake zich aan bij de actie ‘Het klimaat verandert ook mij’ van Ecokerk.
Jaarlijks vieren we rond 15 juni wereldwijd de Dag van de Wind. Het is een moment waarop we de vele voordelen van windenergie onder de aandacht willen brengen. Windenergie als zuivere en onuitputtelijke energiebron. Die dag mochten we opnieuw 400 kinderen van de lagere scholen uit het Waas- en Scheldeland verwelkomen bij onze windturbines.
 |  |  |  |  |  |  |  |  |
|---|
