Er wordt hard aan ons getrokken, om ons te leiden naar consumptieland
"Geluk vereist dat we sommige behoeften, die ons hoofd op hol jagen, weten te beperken, om zo beschikbaar te blijven voor de veelvuldige mogelijkheden die het leven biedt."
Uit de encycliek Laudato Si'
Soberheid die bewust en in vrijheid beleefd wordt, werkt bevrijdend. Het is geen minder leven, het is geen lage levensintensiteit, wel totaal het omgekeerde. Want zij die van ieder ogenblik het meest genieten en dit het best beleven, zijn degenen die ophouden hier en daar iets op te pikken door steeds te zoeken naar wat ze niet hebben.
Zij ervaren wat het betekent iedere persoon en ieder ding te waarderen, ze leren vertrouwd te raken met de eenvoudigste werkelijkheden en weten ervan te genieten. Ze slagen erin onvoldane behoeften te beperken en zijn ze minder vermoeid en minder ongerust. .../...
Geluk vereist dat we sommige behoeften, die ons hoofd op hol jagen, weten te beperken, om zo beschikbaar te blijven voor de veelvuldige mogelijkheden die het leven biedt. (Laudato Si' 223)
Touwtjetrek
‘Trekken’ heeft meerdere betekenissen.
Het betekent zowel ‘op tocht zijn’
als ‘trekkracht uitoefenen’.
Op tocht zijn, dat kennen we,
die boeiende oriëntatieloop
over het bultige, bochtige en
altijd verrassende parcours van ons leven.
Getouwtrek genoeg onderweg.
Over wie onze weg-wijzer mag zijn.
Velen stoppen ons een kompas in de hand,
en toch raken we vaak het noorden kwijt.
Merknamen nestelen zich ongevraagd
op ons computerscherm,
koloniseren onze tijd, onze aandacht,
beloven ons geluk, genot, gezondheid, liefde.
Er wordt aan onze mouw getrokken
voor hier een party
en daar een buitenkans,
en ginds een niet te missen evenement.
een bericht dat we leuk moeten vinden,
een foto waarop we getagd zijn,
een link die we moeten aanklikken,
een kandidaat-vriend die we moeten bevestigen,
Er wordt hard aan ons getrokken
om ons te leiden naar consumptieland,
en ons dan daar te houden:
in de opgewekte stroom verstrooiing
in de feel good story zonder einde,
in de permanente staat van opwinding
waarin geen stilte past,
geen scherp gestelde vraag naar zin en betekenis,
geen plotse twijfel over de richting die we uitgaan.
Toch komen ook zij op je weg:
de tegendraadse stemmen,
de trekkers die de horizon afspeuren,
onrustig weerwerk bieden, lastige vragen stellen.
“Is er een weg uit de crisissen die onze wereld treffen?
Kunnen we zelf iets veranderen?
Kunnen we de touwtjes van ons leven
weer zelf in handen nemen,
weerwerk bieden, tegenkracht ontwikkelen,
en mee aan de kar trekken
voor een duurzame, rechtvaardige wereld,
hier en in het Zuiden?
