Eerbied voor de schepping.

“Onze zuster, moeder aarde, schreeuwt ons toe, vanwege de schade die we haar hebben toegebracht door ons onverantwoord gebruik en misbruik van alle gaven die God in haar heeft  gelegd.”
Al in de inleiding van zijn encycliek Laudato Si’, legt paus Franciscus de vinger op de wonde. Zowel de armoede als de overconsumptie is een probleem voor het ‘goede leven’ in ons gezamenlijk huis dat ‘aarde’ heet. Meer nog, heel ons huis is bedreigd. Ik denk niet dat ik overdrijf: de klimaatcrisis is een uitdaging zonder voorgaande in de menselijke geschiedenis.

Met Broederlijk Delen naar de klimaattop in Parijs

Het was een unieke kans: samen met een 10-tal personeelsleden en vrijwilligers van Broederlijk Delen naar Parijs gaan tijdens de COP21, de VN-klimaattop in december.
Op uitnodiging van CIDSE, het netwerk van christelijke vastenorganisaties waar Broederlijk Delen samen met 16 andere organisaties uit Europa en Canada deel van uitmaakt, namen we deel aan een 5-daagse conferentie naar aanleiding van de klimaattop.

Een evolutie die niet stopt.

We schrijven 1982. In de voorbereiding van mijn eindwerk over Agroforestry, lees ik 'Geen grond meer onder de voeten', een Nederlandse vertaling van het boek 'Losing Ground' dat Erik P. Eckholm, een Amerikaanse ecoloog en medewerker van het Worldwatch Institute al schreef in 1976.

Dit is een kwestie van keuze

Vroeger, en dan spreek ik over 20 à 30 jaar geleden raasde ik vol zenuwen en ook energie van hier naar daar. Veel ontging mij en veel ergernis borrelde op. Een file betekende ellende. De boetes door de vertraging te willen inhalen ergerden mij nog meer. Ik was jong en ik wilde wat en dan focus je en al de rest merk je niet op.

Dubbele bodem

Ik zit al eens graag op een berg. Niet enkel op een of andere (scherpe) heuvel in Vlaanderen, of op een golving in de Ardennen. Neen, ergens op een berg in de Alpen. Enerzijds voor het mooie uitzicht natuurlijk, en de rust. Anderzijds voor de frisse lucht die toch wat zuiverder aanvoelt dan diegene die ik ’s morgens inadem terwijl ik met zoveel anderen ‘schaapsgewijs’ in de file richting Brussel sta. Zo’n plek boven de 2000 meter hoogte maakt ook je hoofd wat leeg en zet aan tot een open reflectie.

Het is zo eenvoudig!

Ik herinner mij nog goed hoe ik schrok toen ik op kot ging en vlees ging kopen bij de slager: zo duur! Omdat ik niet zo’n overdreven vleesliefhebber was, viel het me niet zo moeilijk om maar zelden vlees te kopen van mijn studentenbudget – en als ik het al kocht, dan zeker iets heel goedkoop of eens op een broodje of bij het frituur. In eerste instantie was mijn semi-vegetarisch leven dus een heel pragmatische keuze geweest.

Solidariteit en klimaatkeuze in mijn dagelijks bord.

Wat doet een volk, als het economisch sterker wordt? Juist, ja, meer vlees- en zuivelproducten consumeren. Zo veranderde ons voedselpatroon grondig sinds de 'golden sixties'. De doorsnee Belg eet veel dierlijke eiwitten in allerlei vormen en bereidingen, al neemt de consumptie de laatste jaren wat af.

We moeten zelf de kiemen leggen van de verandering.

Het klimaat verandert. Dat horen we elke dag wel in een of ander journaal of lezen we in kranten, tijdschriften of op websites. Dat zie ik ook als ik op mijn bureau uit het raam kijk. Ik zie prachtige schakeringen van groen, geel, oranje en rood, tekenen van de herfst die weer in het land is. Het is net niet november en ik ga zo meteen zonder jas buiten, want het is 15 graden.

De tijdsgeest is op korte termijn fel veranderd.

Het klimaat verandert. De aarde warmt op. Ik mag me nog jong genoeg noemen om me tot de generatie te rekenen die min of meer met uitspraken als deze is opgegroeid. Reeds in de lagere school kreeg ik het harde verdict te horen: we zijn volop bezig onze aarde om zeep te helpen, maar ‘de grote mensen’ lijken niet in staat om in te zien dat we onze levensstijl dringend moeten aanpassen om hier verandering in te brengen.

Het is 5 over twaalf!

Ik, een jongen van 17 jaar, ben opgegroeid in een wereld waar heel wat mensen niet beseffen wat de klimaatverandering, de opwarming van de aarde, kan teweeg brengen. Een paar jaar geleden zeiden ze dat het vijf voor twaalf was, wel… nu is het vijf over twaalf! Dus hoog tijd dat er echt iets aan gedaan wordt.