In België worden verschillende groepen mensen opgesloten. Onder hen denken we allereerst aan beklaagden en veroordeelden van misdrijven die in arresthuizen of penitentiaire instellingen verblijven.
Is de keuze om mensen op te sluiten vandaag echter nog te rechtvaardigen?
Naar aanleiding van Wereldvluchtelingendag, lanceert Wakker voor Vrede de ‘Verklaring van Langemark 2.0’.
In 1973 deed pater Pedro Arrupe, voormalig generaal-overste van de orde der Jezuïeten, een krachtige oproep aan de wereld: “Geroepen om te dienen”.
Arrupe benadrukte dat de wereld mensen nodig heeft die voorbij eigenbelang kijken en zich actief inzetten voor een rechtvaardigere samenleving. Later richtte Arrupe Jesuit Refugee Services (JRS) op.
JRS Belgium bezoekt elke week de detentiecentra voor migranten. Daar ontmoet JRS regelmatig mensen met buiten de muren naaste familieleden. Deze mensen komen in aanmerking voor gezinshereniging, maar worden toch opgesloten.
Drie gedetineerden vroegen een gevangenisaalmoezenier om begeleiding bij de verwerking van hun levensgeschiedenis en misdaad. Vrij reflecteren is moeilijk als je opgesloten zit.
Dinsdag 21 januari kon de Werkgroep Detentie op belangstelling rekenen bij de officiële aftrap van “Wie sluit jij op?”. Samen met de partners en een geïnteresseerd publiek werd het programma van 2025 ontrold.
In weer en wind zit Alpha Oumar Diallo - zijn artiestennaam is Alpha - in de straten van het centrum van Brussel te schilderen. Zijn atelier is voor iedereen toegankelijk. Mensen blijven even staan, kijken toe en geven eten of geld.
Sinds twee jaar geeft Jesuit Refugee Service Belgium (JRS Belgium) een rapport uit met cijfers, feiten en analyses over de situatie in de administratieve detentiecentra in België.
Met de “werkgroep detentie” die de opsluiting van personen in België breder onder de aandacht wil brengen in 2025, herkennen we ons in het ‘Jubeljaar 2025’ dat een jaar lang vorm zal krijgen in de wereldwijde katholieke gemeenschap.
“Het is een grote illusie te denken dat gevangenissen de goede plek zijn om mensen voor te bereiden op re-integratie in de samenleving. Rehabilitatie moet buiten gebeuren.”
Pieter de Witte en Geert-Jan Zuijdwegt werken allebei als gevangenisaalmoezeniers in Leuven. Daarnaast zijn ze als docent en onderzoeker verbonden aan de Leerstoel ‘Detentie, Zingeving en Samenleving’ van de KU Leuven.
Dit interview publiceren we in twee delen. Deel 1 lees je hier.
In deel 2 hieronder praten Pieter en Geert-Jan over het gemis aan solidariteit met gedetineerden in de samenleving, en de huidige crisis in het gevangeniswezen.
“Er is veel onverschilligheid in de samenleving voor wat zich afspeelt in gevangenis. Mensen worden uit het zicht geparkeerd, alsof het probleem niet meer bestaat.”
Pieter de Witte en Geert-Jan Zuijdwegt werken allebei als gevangenisaalmoezeniers in Leuven. Daarnaast zijn ze als docent en onderzoeker verbonden aan de Leerstoel ‘Detentie, Zingeving en Samenleving’ van de KU Leuven.
Dit interview publiceren we in twee delen. Deel 2 lees je hier.
In deel 1 hieronder praten Pieter en Geert-Jan over over hun werk in de gevangenis, en hun inspanningen om de verstarde beeldvorming rond gedetineerden en het gevangeniswezen te doorbreken.
