Levensstijl veranderen.
Het klimaat verandert ook mij. Die slogan heb ik ondertussen al ontelbare keren op mijn computerscherm gezien. Nu is het nog een eenvoudig getekend logo, maar straks komt er ook nog een affiche, die langzaam aan zal doorsijpelen naar prikborden in kerkportalen en parochiezalen.
En dan heb ik het nog niet over acties zoals veertig dagen zonder vlees, dertig dagen meer groen en meer stilte, zonder de heuse voor de rechtbank gevoerde klimaatzaken te vergeten. De toenemende actiebereidheid maakt duidelijk dat de klimaattop in december in Parijs en de septemberbijeenkomst om een waardige opvolging van de millenniumdoelstellingen te bepalen, een extra boost geven aan al wie het goede leven en het vredevol samenleven bijzonder genegen is.
Toch blijf ik sprakeloos staren naar de slogan. Verandert het klimaat ook mij? Echt? Ik verplaats me meer dan vroeger met tram, trein of bus of ga per fiets of te voet. Maar dat heeft ook te maken met het feit dat ik het autoverkeer te stresserend vind. En omdat ik voor de afstanden die ik doe met het openbaar vervoer sneller ter plaatse ben. Dat ik nog wat CO2 uitspaar, is gewoon mooi meegenomen. En ja, voorbije winter heb ik mijn persoonlijk record lokaal geteelde peren eten gebroken. Maar ook dat had meer met de internationale politiek te maken dan met bewuster consumeren. En voor Pasen sloeg ik flink aan het hoofdrekenen om van alle computers, laptops en smartphones die we in huis hebben uit te rekenen hoeveel kostbaar drinkwater daarbij verloren is gegaan. Onthutsend veel water was dat.
Ja, dat houdt me nog steeds bezig. De confrontatie met de flyer van “Stop armoede.nu” waarmee opgeroepen wordt tot actie tegen het afsluiten van water in Antwerpen, wordt er alleen maar extra prangend door. Ik word dan wel uitgedaagd om minder water te verbruiken, maar wie in armoede leeft en de waterrekening niet kan betalen, loopt kans helemaal te worden afgesloten. Ik denk dat hier nog de grootste reden ligt waarom de slogan “Het klimaat verandert ook mij” me niet helemaal lekker zit. Het is namelijk een slogan voor al wie echt vrij kan kiezen om de eigen levensstijl te versoberen.
Toch is dat ook niet vrijblijvend. Want de klimaatveranderingen zijn een feit. En er moet gehandeld worden. Alleen al uit solidariteit met al wie zoveel minder keuze heeft, is het nodig om van levensstijl te veranderen. Liefst zo gul mogelijk. Het kan dan ook geen toeval zijn dat paus Franciscus binnenkort een encycliek over ecologie zal publiceren en dat hij een heilig jaar in het teken van barmhartigheid heeft afgekondigd. Barmhartigheid gaat immers nog een heel eind verder dan rechtvaardigheid.
Deze bijdrage verscheen ook als column in Tertio van 29 april 2015
